تیغ برآوردن
لغت‌نامه دهخدا
تیغ برآوردن . [ ب َ وَ دَ ] (مص مرکب ) تیغ علم کردن . (آنندراج ). شمشیر برکشیدن . تیغ برکشیدن :
جائی که تیغ قهر برآرد مهابتت
ویران کند به سیل عدم جنت سبا.
مژگان تو تا تیغ جهانگیر برآورد
بس کشته ٔ دل زنده که بر یکدگر افتاد.
|| نورافشانی کردن . پرتو افکندن :
تیغ برآور هله ای آفتاب
نور ده این گوشه ٔ ویرانه را.
جائی که تیغ قهر برآرد مهابتت
ویران کند به سیل عدم جنت سبا.
سعدی .
مژگان تو تا تیغ جهانگیر برآورد
بس کشته ٔ دل زنده که بر یکدگر افتاد.
حافظ.
|| نورافشانی کردن . پرتو افکندن :
تیغ برآور هله ای آفتاب
نور ده این گوشه ٔ ویرانه را.
مولوی .
