تیگر

تیگر. (اِخ ) شطی در آسیای غربی که سرزمین های دیاربکر و موصل و بغداد را مشروب می سازد و سپس به فرات می پیوندد و شطالعرب را تشکیل میدهد و 2000 کیلومتر طول دارد. (از لاروس ). دجله : چنانکه از کتیبه ٔ بیستون داریوش معلوم است دجله را پارسی های قدیم تیگر می گفتند. (ایران باستان ج 2 ص 1410). رجوع به همین کتاب ص 1372 و 1575 و 1901 و دجله شود.