ثأطةلغتنامه دهخداثأطة. [ ث َءْ طَ ] (ع اِ) لای و گل . گل سیاه و تر. و فی المثل : ثأطة مدت بماء؛ یضرب للرجل یشتد حمقه فان الماء اذا زید علی الحماة ازدادت فساداً. || جانوری کوچک گزنده . (منتهی الارب ). ج ، ثأط.
