ثأططس
لغت‌نامه دهخدا
ثأططس . [ ث َ اِ طِ طِ ] (اِخ ) ثااطاطس . ثاطیطس . نامی از نامهای مردان یونانی و عنوان یکی از محاورات اصیل افلاطون . موضوع آن بحث در علم می باشد در این کتاب افلاطون تعریف و حد فلسفه را بیان و تقریر کرده و نظیر تعریف او در رسائل اخوان الصفا نیز دیده میشود آنچه افلاطون درین محاوره راجع به فلسفه و فیلسوف گفته در کتاب ششم مدینه تکمیل شده است .
