ثأون
لغت‌نامه دهخدا
ثأون . [ ث َ اُ ] (اِخ ) از مردم شهر ازمیر. او در اوائل مائه ٔ دوم میلادی میزیست و پیرو مذهب افلاطون بود. او راست کتابی مقدماتی در ریاضیات برای تسهیل فهم کتب افلاطون . ثاؤن نسبت به افلاطون تعصب میورزید و به این سبب او را ثائون متعصب می نامیدند و از کثرت شیفتگی به آراء افلاطون کتابی بنام مراتب کتب افلاطون و اسماء تصنیفات او تألیف کرد و مقولات ارسطو را شرح کرده و ازوست : شرح قاطیغوریاس بسریانی و عربی .
