ثبج

ثبج . [ ث َب َ ] (ع اِ) میان کتف و پشت . || میانه ٔ هر چیز: ثبج بحر؛ میانه ٔ دریا و معظم بحر. || سینه ٔ سنگخوار یعنی سینه ٔ اسفرود. || مرغ حق . شب آهنگ . || مرغی است . ج ، اَثباج .