ثبطلغتنامه دهخداثبط. [ ث َ / ث َ ب َ ] (ع مص ) ثبط از امر؛ بازداشتن از کار و بر تأخیر و درنگ داشتن کسی را. || آماسیدن ، چنانکه لب . || سست و گران بار شدن . || ثبط بر امری ؛ واقف کردن بر کاری .
