ثمیرةلغتنامه دهخداثمیرة. [ ث َ رَ ] (ع اِ) زمین میوه ناک . || مسکه که ظاهر شود بر ساحت پیش از جمع شدن . || شیری که مسکه ٔ آن ظاهر نشده باشد یا شیری که مسکه ٔ آن برآمده باشد.
