ثکلیلغتنامه دهخداثکلی . [ ث َ لا ] (ع ص ، اِ) نعت مؤنث از ثکل . زن فرزندمرده ، بچه گم کرده . ج ، ثکالی . || زن عزیزمرده و گم کرده دوست . ثکول . ثاکلة. ج ، ثواکل .
