ثکنة

ثکنة. [ ث ُ ن َ ] (ع اِ)مرکز جند. میانه و مرکز اجناد بر رایات . || مجتمع جند بر لواء و علم قائد خویش . مؤلف تاج العروس از المحکم نقل میکند که کلمه فارسی است و ج ِ عربی آن ثکن است . || گروهی از کبوتران و مرغان . || گردن بند. || حمیل . || رایت . علامت . || قبر. || چاه آتش . || مغاکچه . || نیت ایمان با کفر. (منتهی الارب ). || پاره ای پشم که بر گردن شتر آویزند. || میانه ٔ لشکر.