ثکوللغتنامه دهخداثکول . [ ث َ ] (ع ص ، اِ) نعت مؤنث است از ثکل ، مانند ثاکل و ثکلی و ثکلانة. زنی که فرزند یا دوستش نایافت یافوت شده باشد. || هبول . || فلات ثکول ؛ بیابانی که رونده در آن گم گردد و هلاک شود.
