جاجرمی

جاجرمی . [ ج َ ] (اِخ ) طالب . از کدخدازادگان آن دیار [جاجرم ] و مردی معاصر و ندیم و از شاگردان شیخ آذری بود. در اوایل حال به شیراز رفت و در آنجا قبول تمام یافت . مثنوی مناظره ٔ گوی و چوگان را در شیراز بنام سلطان عبداﷲبن ابراهیم بن شاهرخ گورکان بنظم درآورده از او صله و نوازش یافت و هم در آنجا در سنه ٔ 804 هَ . ق . بعالم باقی شتافته و در مقبره ٔ خواجه حافظ شیرازی رحمةاﷲ علیه مدفون است این یک شعر از اوست :
رفتی و بگریستم چندان که آب از سر گذشت
از پیت زانرو نمی آیم که پایم در گِلست .

(آتشکده ٔ آذر ص 74 چاپ عکس طهران ).