جاحرلغتنامه دهخداجاحر. [ ح ِ ] (ع ص ) نعت فاعلی از جَحْر. پس مانده ای که رسیدن نتوانست . (منتهی الارب ). المتخلّف الذی لم یلحق . (اقرب الموارد). || درآینده به سوراخ و نهان جای . ج ، جواحر. (منتهی الارب ).
