جاحنلغتنامه دهخداجاحن . [ ح ِ ] (ع ص )نعت فاعلی از جَحْن . کسی که بر عیال خود تنگ گیرد از بخل یا از تنگدستی . امساک کننده . تنگ گیرنده بر عیال از تنگدستی یا بخل . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد).
