جادالمولی

جادالمولی . [ دُل ْ م َ لا ] (اِخ ) لقب شیخ محمدبن معدان مشهور به جادالمولی شافعی الحاجری الاسنوی . وی مجاور الازهر بود و در درس مشایخ و اساتید حاضر میشدو ملازم شیخ عبداﷲ شرقاوی و از متخرجین درس اوست و او مواظبت بر مجالس ذکر داشت و طریقه ٔ خلوتیه را از او آموخت و تاج از وی گرفت و در خطبه های جمعه و اعیاددر جامع الازهر حاضر میشد. وی در حدود چهل سالگی بسال 1229 هَ .ق . درگذشت . از تألیفات اوست : الکواکب الزهریه فی الخطب الازهریه که معروف به دیوان یا خطبه های جادالمولی است و بسال 1285هَ .ق . چاپ سنگی شده و در سال 1305 هَ .ق . در مطبعه ٔ عبدالرزاق بچاپ سربی بطبع رسیده است . (معجم المطبوعات ستون 669 - 670).