جادوفریب

جادوفریب . [ ف ِ / ف َ ] (نف مرکب ) فریبنده ٔ جادو. آنکه یا آنچه جادوگر را بفریبد. آنکه جادوگر را افسون کند :
بتی شمن کُش ، جادوفریب و سحرنما
برخ بهار بهار و بمهر باد خزان .

ابوالحسن بهرامی .

زعطر خویش همی بند جادوئی سازد
دو زلف کوته جادوفریب دلبررا.

معزی .

ای مسلمانان فغان زین نرگس جادوفریب
کو بیک ره برد از من صبر و آرام و شکیب .

سعدی .