جارکشلغتنامه دهخداجارکش . [ ک َ / ک ِ ] (نف مرکب ) جارکشنده . کسی که جار میزند. جارزننده . آنکه ندا دردهد. کسی که به آوازبلند مردم را به امری دعوت کند. رجوع به جار شود.