جامه باف
لغتنامه دهخدا
جامه باف . [ م َ / م ِ ] (نف مرکب ) آنکه جامه بافد. جامه بافنده . نساج . جولاهه :
بی نگار جامه بافم هست تا بازارها
بهر من هر لحظه پیدا میکند سر کارها.
بی نگار جامه بافم هست تا بازارها
بهر من هر لحظه پیدا میکند سر کارها.
سیفی (از آنندراج ).