جام پیما
لغتنامه دهخدا
جام پیما. [ پ َ / پ ِ ] (نف مرکب ) کنایه از شرابخوار.(آنندراج ). قدح نوش . آنکه جام به سرکشد :
جز این جام پیمای صهباسرود
نسازد کسی شیشه از چنگ و رود.
جز این جام پیمای صهباسرود
نسازد کسی شیشه از چنگ و رود.
ملاطغرا (از آنندراج ).