ترجمه مقاله

جان آفرین

لغت‌نامه دهخدا

جان آفرین . [ ف َ ] (اِخ ) روان آفرین . خالق روح . (ناظم الاطباء). آفریننده ٔ جان . (آنندراج ). خالق . آفریدگار. خدا :
یکی گنج بخشید بر هر کسی
بجان آفرین کرد پوزش بسی .

فردوسی .


تهمتن به نیروی جان آفرین
بکوشید بسیار با درد و کین .

فردوسی .


بدو گفت یزدان جان آفرین
ترا ایدر آورد از ایران زمین .

فردوسی .


شیر نر تنها بود هر جا و خوکان جفت جفت
ما همه جفتیم و فرد است ایزد جان آفرین .

منوچهری .


که آن جان آفرین داننده ٔ راز
ندارد در خدائی هیچ انباز.

ناصرخسرو.


بنام خداوند جان آفرین
حکیم سخن در زبان آفرین .

نظامی .


وصال حضرت جان آفرین مبارکباد
که دیر و زود فراق اوفتد در این اوصال .

سعدی .


بجان آفرین جان شیرین سپرد.

سعدی .


لعل ترا ایزد از جوهر جان آفرید
باد هزار آفرین بر تو ز جان آفرین .

سلمان .


- جان بجان آفرین تسلیم کردن ؛ مردن .
ترجمه مقاله