جان سوختن
لغت‌نامه دهخدا
جان سوختن . [ ت َ ] (مص مرکب ) آتش گرفتن جان . رنج کشیدن جان . آزردن جان :
از فراق تو مرا چون سوخت جان
چون ننالم بی تو ای جان جهان .
|| آزردن جان :
برغم من بحریفان می شبانه مکش
مسوز جان من و آه عاشقانه مکش .
از فراق تو مرا چون سوخت جان
چون ننالم بی تو ای جان جهان .
مولوی .
|| آزردن جان :
برغم من بحریفان می شبانه مکش
مسوز جان من و آه عاشقانه مکش .
فغانی شیرازی (از ارمغان آصفی ).
