جان شیرینلغتنامه دهخداجان شیرین . [ ن ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) جان خوش . جان عزیز : گر یکی زین چهار شد غالب جان شیرین برآید از قالب .سعدی (از آنندراج ).