جان فرسودن

جان فرسودن . [ ف َ دَ ] (مص مرکب ) جان را ناتوان کردن . روان را خسته ساختن :
عقل داند که پر زیان بوده ست
هرکه از بهر حال جان فرسود.

کمال اصفهانی (از ارمغان آصفی ).

رجوع به جانفرسا و جانفرسای شود.