جان بدربردن
لغت‌نامه دهخدا
جان بدربردن . [ ب ِ دَ ب ُ دَ ] (مص مرکب ) سالم ماندن . نجات یافتن . جان بدرآوردن . جان بردن :
یکی پیش خصم آمدن مردوار
دوم جان بدربردن از کارزار.
زین بحر عمیق جان بدربرد
آنکس که هم از کنار برگشت .
رجوع به جان بدرآوردن شود.
یکی پیش خصم آمدن مردوار
دوم جان بدربردن از کارزار.
سعدی .
زین بحر عمیق جان بدربرد
آنکس که هم از کنار برگشت .
سعدی .
رجوع به جان بدرآوردن شود.
