جان بیرون شدن

جان بیرون شدن .[ ش ُ دَ ] (مص مرکب ) جان دررفتن . مردن :
چه سود آب فرات آنگه که جان تشنه بیرون شد
چو مجنون پاکباز افتاد لیلی درمیان آمد.

سعدی .