جان عزیز
لغت‌نامه دهخدا
جان عزیز. [ ن ِ ع َ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) قسم بجان عزیز. (بهار عجم ) :
مرا تو جان عزیزی ّ و یار محترمی
بهرچه حکم کنی بر وجود من حکمی .
یار عزیزی که بود نامش افیون
جان عزیزت که تو و جان عزیزم .
مرا تو جان عزیزی ّ و یار محترمی
بهرچه حکم کنی بر وجود من حکمی .
سعدی .
یار عزیزی که بود نامش افیون
جان عزیزت که تو و جان عزیزم .
جلالای طباطبا (از بهار عجم ).
