جاوی
لغت‌نامه دهخدا
جاوی . (ص نسبی ) منسوب بجاوه : لبان جاوی ، بخور جاوی . و آن عطر یا اسانسی است که از سوماترا میاورند و چون عرب سوماترا را جاوه گوید این گیاه را بنسبت به آن جاوی خواند و بهترین و سفیدترین قسم آن در سوماترا بدست می آید. (از دزی ). عسل اللبنی . میعه . لبان جائی . بخورجاوی . حسن لبه . عسلبند .
