جبلة
لغت‌نامه دهخدا
جبلة. [ ج َ ب َ ل َ ] (اِخ ) ابن مالک بن جبلةبن صغارةبن دراع بن عدی بن الداربن هانی بن حبیب بن غارةبن لخم لخمی داری . با داریین به رسالت بنزد حضرت رسول (ص ) آمد. ابن شاهین او را از رجال خود بشمار آورده و ابوعمرو به اختصار از او یاد کرده است . ابن ابی حاتم از پدر خود نقل میکند هنگامی که پیغمبر (ص ) از غزوه ٔ تبوک برمیگشت جبله بر وی وارد شد. (از الاصابة فی تمییز الصحابة).
