جبین زار
لغتنامه دهخدا
جبین زار. [ ج َ ] (اِ مرکب ) آنجا که بسیار جبین بر زمین رسد. بمجاز سجده گاه :
بخاک خفته ٔ دام تواضع خلقم
چو سجده ای که فتد راه بر جبین زارش .
بخاک خفته ٔ دام تواضع خلقم
چو سجده ای که فتد راه بر جبین زارش .
بیدل (از بهار عجم ).