جخیف

جخیف . [ ج َ ] (ع ص ، اِ) جان و روح . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). روح . نَفس . (قطر المحیط). || عقل . (ذیل اقرب الموارد). وقع ذلک فی جخیفی ؛ ای فی روعی . (ذیل اقرب الموارد از لسان ). || لشکر بزرگ . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (قطر المحیط). || بسیار. فراوان . بزرگ . (از قطر المحیط) (از ذیل اقرب الموارد). || آواز شکم مردم . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). ج ، جُخُف . (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (از قطر المحیط) (مهذب الاسماء). || کوتاه بالا. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ) . || قضیف . (ذیل اقرب الموارد). || متکبر. (منتهی الارب )(ناظم الاطباء) (قطر المحیط). ج ، جُخُف . (منتهی الارب ). || جوف [ شکم ] . (از ذیل اقرب الموارد). || آواز خرخر خوابنده یا بلندتر از آن .(منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). جَخف ، در تمام معانی مصدری . رجوع به جخف شود. || سبکی . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). جَخف . رجوع به جخف شود. || (مص ) فخر کردن بزیاده از حد خویش :
أراهم بحمداﷲ بعدَ جخیفهم
رابهم اذ مسّه القتر واقع.

(از اقرب الموارد).