جدعاء
لغت‌نامه دهخدا
جدعاء. [ ج َ ] (ع ص ) تأنیث اجدع . گوش بریده . (از منتهی الارب ) (قطر المحیط) (از اقرب الموارد). ج ، جُدع . (از قطر المحیط).
- ناقه ٔ جدعاء ؛ شتری که یک ششم یا یک چهارم یا بیش از آن تا بنصف رسد از گوش آن بریده باشد. (لسان ،از ذیل اقرب الموارد).
- الجدعاء من المَغر ؛ بزی که یک سوم گوش آن یا بیشتر بریده باشد و ابن انباری هر شتر گوش بریده را گوید. (لسان ، از ذیل اقرب الموارد).
- ناقه ٔ جدعاء ؛ شتری که یک ششم یا یک چهارم یا بیش از آن تا بنصف رسد از گوش آن بریده باشد. (لسان ،از ذیل اقرب الموارد).
- الجدعاء من المَغر ؛ بزی که یک سوم گوش آن یا بیشتر بریده باشد و ابن انباری هر شتر گوش بریده را گوید. (لسان ، از ذیل اقرب الموارد).
