جذاء

جذاء. [ ج َذْ ذا ] (ع ص ، اِ) رحم بریده و غیرموصول . (آنندراج ). رحم جذاء؛ رحم بریده و غیرموصول . (منتهی الارب ). رحم قطع شده که صله ٔ آن را بجا نیاورده باشند. (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). || بریده . مقطوع . (از اقرب الموارد). و به این معنی است گفته ٔ علی (ع ) «اصول بید جذاء» اَی مقطوعة. و آن کنایه است از تباعد و قصور یاران وی از جنگ ،چه لشکر همانند دست است برای سردار. (از اقرب الموارد). || دندان از بیخ ریخته . (آنندراج ).
- سن جذاء ؛ دندان از بیخ ریخته . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از قطر المحیط) (از اقرب الموارد).