جذوعیهلغتنامه دهخداجذوعیه . [ ج ُ ی ی َ ] (اِخ ) اولاد احمدبن جعفر و از این جهت که وی درجذوع از دیه های مدینه مسکن داشت فرزندان وی را جذوعیه گفتند. (از تاریخ قم ص 225). رجوع به جذوع شود.
