جذیلغتنامه دهخداجذی . [ ج ِ ذْ ی ْ ] (ع اِ) اصل و بن هرچیز. (منتهی الارب ). جذی الشی ٔ بالکسر؛ اصله . (از اقرب الموارد). جذی هر چیز، بن اوست . (از شرح قاموس ).