جرعه چین

جرعه چین . [ ج ُ ع َ / ع ِ ] (نف مرکب ) آن که جرعه برچیند. جرعه چیننده :
جرعه برچیند آفتاب از خاک
من هم از خاک جرعه چین باشم .

خاقانی .

برخاک در تو خون چشمم
خاقانی جرعه چین نویسد.

خاقانی .

جرعه چینان مجلس همه ایم
چه عجب خاک پی سپر مائیم .

خاقانی .

آستانت را به رخ شاهان عالم خاکروب
بزم گاهت را به لب حوران جنت جرعه چین .

سلمان ساوجی (از بهارعجم ) (از ارمغان آصفی ).

رجوع به جرعه چیدن شود.