جعدة

جعدة. [ ج َ دَ ] (اِخ ) بنت الشعث بن قیس ، زوجه ٔ حضرت امام حسن مجتبی (ع ) بود. معاویةبن ابی سفیان وی را تطمیع کرد که اگر به حضرت حسن زهر بنوشاند صدهزار درهم بدو خواهد داد و او را به حباله ٔ نکاح پسرش یزید درخواهد آورد. وی حضرت حسن را زهر داد و کشت اما معاویه به عهد خود وفا نکرد و به روایتی مال وعده داده شده را بدو داد اما او را به نکاح یزید درنیاورد. (از منتهی الاَّمال حاج شیخ عباس قمی ج 1 ص 168).