جعدمویان
لغتنامه دهخدا
جعدمویان . [ ج َ ] (اِ مرکب ) ج ِ جعدموی . دارندگان موی مجعد. آنان که موی مرغول و پرچین وشکن دارند :
جعدمویانت جعد کنده همی
ببریده برون تو پستان .
صد از جعدمویان زرین کمر
صد اسب گرانمایه با ساز زر.
جعدمویانت جعد کنده همی
ببریده برون تو پستان .
رودکی .
صد از جعدمویان زرین کمر
صد اسب گرانمایه با ساز زر.
فردوسی .