جعفریه

جعفریه . [ ج َ ف َ ری ی َ ] (اِخ ) امام زاده جعفر در خیابان هاتف شهر اصفهان روبروی بقعه ٔ امامزاده اسماعیل واقع شده و بنائی هشت ضلعی و آجری است دارای گنبدی با تزیینات آجر و کاشی . این بنا از آثار دوران مغول (زمان سلطنت ابوسعید بهادر) است و به سال 725 هَ . ق . ساخته شده . در انتهای بنای هشت ضلعی دو کتیبه دارد که آیات قرآن («آیة الکرسی » و «ولا تحسبن الذین قُتِلوا فی سبیل اﷲ ...») با خط کوفی و نسخ بر آن نگاشته شده و در پایان آن تاریخ بنا دیده میشود. همچنین در اطراف بنای بقعه نام دوازده امام شیعه و عبارت : قال النبی علیه السلام : «الدنیا مزرعة آلاخرة» و «الدنیا داحته و ترکها راحته » بر روی کاشی منقوش است . مزار امامزاده جعفر و پدر وی در داخل بنای هشت ضلعی واقع شده است . هرتسفلد در پنجمین رساله ٔ آثار ملی مینویسد: مزار جعفریه در سال 710 هَ . ق . برای صاحب سید السیف و القلم تاج الملة و الدین عماد الاسلام و المسلمین جعفربن شمس الدین الحسین بن عمادالدین بنا گردیده است . عبارت روی سنگ قبر سید جعفر به نقل از حواشی آقای نجفی چنین است : هذا قبر السید المعظم الموقر الممکن المکرم ، صاحب السیف و القلم ، منبع الجود و الخلق و الکرم ، المتحلی بمحاسن الشیم ، سید الصدر و الساده ، ینبوع السعادة و السیادة ، مفخر اولاد البتول ، قدوة آل الرسول ، نظام الطالبیه ، شمس العترة، جمال اهل بیت المصطفی ، سلالته اعیان ابناء المرتضی ، مالک اصحاب السخاء و الفتوة، معدن ارباب الشهامة و المروءة، بهلوان العراق ، نبوی الشمایل و جمیل الاخلاق ، کریم الزمان علی الاطلاق ، محرز المناصب بالاستحقاق ، المرحوم المبرور، المغفور، السید الشهید، تاج الملة و الدین ، عماد الاسلام و المسلمین ، اشرف ابناء الماء و الطین ، جعفربن سید السید المعظم المرتضی المکرم النور الازهر الامجد، مفخر آل طه و یاسین ، نتیجة اولاد سیدالمرسلین ، شمس الدین الحسن بن السید المغفور عمادالدین الحسین بن محمدبن علی بن الحسین تغمده اﷲ بغفرانه و اسکنه بحبوحة جنانه و ادام سعادته توفی فی منتصف محرم من سنة خمس و عشرین و سبعمائه . (از نامه ٔ اداره ٔ باستان شناسی اصفهان ).