جفا کاری
لغت‌نامه دهخدا
جفا کاری . [ ج َ] (حامص مرکب ) عمل جفاکار. جفاکار بودن . کار جفاکار. جفاپیشگی . ستمگری . بیدادگری . ستم ورزی :
ز ایام و ز هرک ایام پرورد
به نسبت جز جفاکاری نیاید.
بد بود از کسی جفاکاری
که از او چشم دوستی داری .
ز ایام و ز هرک ایام پرورد
به نسبت جز جفاکاری نیاید.
خاقانی .
بد بود از کسی جفاکاری
که از او چشم دوستی داری .
مکتبی .
