جفیر
لغتنامه دهخدا
جفیر. [ ج َ ] (اِخ ) موضعی است به ناحیه ٔ ضریه . (منتهی الارب ). موضعی است . حجرالملک در این شعر خود:
لمن النار أوقدت بجفیر
لم ینم عنک مصطل مقرور.
از آن یاد کند. (از معجم البلدان ).
لمن النار أوقدت بجفیر
لم ینم عنک مصطل مقرور.
از آن یاد کند. (از معجم البلدان ).