جلافت

جلافت . [ ج ِ ف َ ] (ع مص ) میان تهی بودن . (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || مجازاً بمعنی جهل و حماقت مأخوذ از جلف بکسر که بمعنی خم تهی و حیوان شکم دریده تهی کرده است . (آنندراج ) (غیاث اللغات ). بی مغزی و سبکی و تهی میانی .
- جلافت داشتن ؛ بی مغز و سبک و میان تهی بودن . (ناظم الاطباء).
- جلافت کردن ؛ بی مغزی و سبکی کردن . (ناظم الاطباء). رجوع به جلافةشود.