جلال آبادلغتنامه دهخداجلال آباد. [ ج َ ] (اِخ ) مزرعه و قلعه ای است در تربت سرجام . بنای قلعه از حسام السلطنه سلطان مرادمیرزا است آبش از چشمه ٔ چمن چاهی و هوایش گرمسیری است . این مزرعه تقریباً 50 تن سکنه دارد. (از مرآت البلدان ج 4).
