جلال الدین

جلال الدین . [ ج َ لُدْ د ] (اِخ ) فضل اﷲ خواری از شاعران عهد سلطان تکش بود و شعرنیکو میسرود. وی با صدرالدین وزان بدیدار سلطان تکش که از عراق حرکت کرده و نزدیک ری معسکر ساخته بود آمد و اشعاری بالبداهة سرود که مطلع آن این بیت است :
داعی که پیش تخت بفرمان نشسته است
آنجا بد ایستاده که دربان نشسته است .

(لباب الالباب عوفی چ بریل ج 1 ص 277).