جلواء

جلواء. [ ج َل ْ ] (ع ص ) مؤنث اجلی . زنی که پیش سر او عاری از مو باشد. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). رجوع به اجلی شود. || جبهة جلواء؛ پیشانی فراخ . || سماء جلواء؛ آسمان بی ابر. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).