جنعاظةلغتنامه دهخداجنعاظة. [ ج ِ ظَ ] (ع ص ) بسیارخوار و بدخوی که بر طعام از همه ناراضی شود. (منتهی الارب ) (ذیل اقرب الموارد)(آنندراج ) (ناظم الاطباء). رجوع به ماده ٔ قبل شود.
