جنونی اردبیلی
لغت‌نامه دهخدا
جنونی اردبیلی . [ج ُ ی ِ اَ دَ ] (اِخ ) شاعری است ادیب که بسال 1107 هَ . ق . در اردبیل سکونت داشت ، چنانکه از اشعارش بدست می آید. دیوان وی مشتمل بر غزلیات و قصائد و ترجیعبند و رباعیات و بالغ بر 3254 بیت در 156 صفحه است . جنگ نامه نیز ضمیمه ٔ آن است و با این شعر آغاز میشود:
چه از خلوت به صحرا جلوه گر شد حسن بی پروا
به سر هر ذره را سودای شور و عشق شد پیدا.
و آخر آن این است :
جنونی محو روی دلستان خود چه میداند
که مجنون است می آید برش یا می رود لیلی .
چه از خلوت به صحرا جلوه گر شد حسن بی پروا
به سر هر ذره را سودای شور و عشق شد پیدا.
و آخر آن این است :
جنونی محو روی دلستان خود چه میداند
که مجنون است می آید برش یا می رود لیلی .
(از الذریعه ج 9 ص 206).
