جنگاور
لغتنامه دهخدا
جنگاور. [ ج َ وَ ] (نف مرکب ) جنگ آورنده . جنگجو. (از ناظم الاطباء). ستیزه جو. جنگی . شجاع . (ناظم الاطباء) :
همی رای زد با چنان مهتران
که بودند شیران و جنگاوران .
کجا دیده ای جنگ جنگاوران
کجا یافتی باد گرز گران .
همی رای زد با چنان مهتران
که بودند شیران و جنگاوران .
فردوسی .
کجا دیده ای جنگ جنگاوران
کجا یافتی باد گرز گران .
فردوسی .