جنگ آزمای

جنگ آزمای . [ ج َ زْ / زِ ] (نف مرکب ) جنگ آزماینده . باوقوف در کار جنگ . (ناظم الاطباء) :
شکسته شد آن مرد جنگ آزمای
از آن پرسخن نامه ٔ سوفرای .

فردوسی .

ز کوپال آن پیل جنگ آزمای
درآمد سر پیل پیکر ز پای .

نظامی .