جهانگرد

جهانگرد. [ ج َ گ َ ] (نف مرکب ) جهان گردنده . آنکه در اقطار عالم بسیار سفر کند. سائح . سیاح . رحاله :
هر بیت که گفتی آن جهانگرد
بر یاد گرفتی آن جوانمرد.

نظامی .

قناعت توانگر کند مرد را
خبر کن حریص جهانگرد را.

سعدی .

زهی جوفروشان گندم نمای
جهانگرد شب کوک و خرمن گدای .

سعدی .