جهانگیر

جهانگیر. [ ج َ ] (نف مرکب ) فتح کننده ٔ دنیا. گیرنده ٔ عالم . جهانگشا :
چنین داد پاسخ که ای پهلوان
جهانگیر و بیدار و روشن روان .

فردوسی .

دریغا که پند جهانگیر زال
نپذرفتم وآمدم بدسگال .

فردوسی .

جهانگیر شاهی جهاندار باش
مبادت از این دار و گیر انقلاب .

سوزنی .

سخای ابر از آن آمد جهانگیر
که در طفلی گیاهی را دهد شیر.

نظامی .

گفتم از آسیب عشق روی بعالم نهم
عرصه ٔ عالم گرفت حسن جهانگیر او.

سعدی .